ارتباط کیفیت زندگی با اختلال های اسکلتی- عضلانی در مونتاژکاران خودروساز

زمینه: اختلال های اسکلتی-عضلانی، یکی از مهم ترین عوامل مؤثر ناشی از وضعیت نامطلوب بدن (پوسچر نامطلوب) هنگام کار است. توصیف تأثیر سطوح مختلف سیستم اسکلتی- عضلانی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و مرخصی استعلاجی، برای انتخاب راهبردهای پیشگیرانه مهم است. هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط کیفیت زندگی با اختلال های اسکلتی-عضلانی در مونتاژکاران خودروساز انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1388 بر روی کارگران مونتاژکار مرد شرکت سایپا انجام شد. تعداد 165 نفر از کارگران دارای اختلال های اسکلتی- عضلانی (گروه مورد) و 165 نفر از افراد فاقد اختلالهای اسکلتی– عضلانی (گروه شاهد) به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای تعیین اختلال های اسکلتی- عضلانی پرسش نامه نوردیک و برای اندازه گیری کیفیت زندگی ابزار sf-36 استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای و رگرسیون لجستیک تحلیل شد. یافته ها: شاخص های فیزیکی کیفیت زندگی درد جسمانی، سلامت عمومی، عملکرد جسمانی و محدودیت نقش به علت مشکلات جسمانی در دو گروه اختلاف آماری معنی دار داشتند (001/0 p<). شانس ابتلا به اختلالهای اسکلتی- عضلانی در کسانی که کیفیت زندگی پایین، بالاتر از افراد با کیفیت زندگی بالا بود (51/0 = or، 82/0-32/0= ci %95، 001/0 p<). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، شرایط جسمی و کیفیت زندگی مونتاژ کاران خودرو ساز در ابتلا به دردهای مزمن اسکلتی- عضلانی مؤثر است و بهینه سازی این شرایط بر بهبود کیفیت زندگی تأثیر بسزایی دارد.